زبان انگلیسی یکی از زیرشاخه‌های زبان‌های هند و اروپایی است که نه‌تنها در بسیاری از کشورهای جهان زبان اول و رسمی است، بلکه لهجه‌های مختلفی هم دارد؛ اما بیشتر زبان‌آموزان فقط با دو مدل بریتیش و امریکن آن آشنا هستند. با توجه به اینکه در آزمون‌های رسمی زبان مانند آیلتس و تافل ممکن است شما در آزمون listening با هر گویشی مواجه شده و باید برایش آمادگی داشته باشید، در ادامه این مقاله قرار است با لهجه های مختلف زبان انگلیسی آشنا شویم، پس با ما همراه شوید.
انواع لهجه های مختلف زبان انگلیسی
زبان انگلیسی در حال حاضر زبان رسمی کشورهای کانادا، آمریکا، انگلستان، ایرلند، اسکاتلند، ایسلند، استرالیا و نیوزلند است، علاوه بر این در هند هم تقریباً رایج است و در کشورهای اروپایی، زبان رسمی دانشگاه برای مقطع دکتری است. بعد از انگلیسی هم به ترتیب چینی، عربی، فرانسوی و اسپانیایی در دنیا طرفدار دارد. مثلاً در بسیاری از کشورهای انگلیسی‌زبان، خانواده‌ها برای زبان دوم بچه‌هایشان یکی از همین‌ها را انتخاب می‌کنند.
بیشتر زبان‌آموزان در دوران آموزششان با لهجه آمریکن آشنا شده و تعداد کمتری هم بریتیش یاد می‌گیرند، در حالی که این زبان گویش‌های مختلفی دارد؛ به طوری که حتی انگلیسی‌زبانان هم ممکن است در فهم برخی لهجه‌ها دچار اشکال شوند. احتمالاً در تیک‌تاک و اینستاگرام این چالش بین گویش آمریکایی و بریتیش را دیده و میم‌های طنزش را دنبال کرده باشید، پس با این مقدمه بیایید درباره تفاوت و نحوه تشخیص این دو گویش از لهجه های مختلف زبان انگلیسی صحبت کنیم.
تشخیص لهجه های بریتیش و آمریکایی در زبان انگلیسی
بیایید با بررسی تفاوت بریتیش و امریکن که مهم‌ترین لهجه های مختلف زبان انگلیسی هستند، شروع کنیم. این دو لهجه بیشترین تعداد گویشور در جهان را دارند و زبان‌آموزان هم معمولاً یکی از همین دو گویش را برای یادگیری انتخاب می‌کنند.
مهم‌ترین تفاوت هر دو گویش در تلفظ کلمات است و بعد از آن استفاده از بعضی واژگان است که در آمریکایی رایج ولی در بریتیش رایج نیست، مثلاً آمریکایی‌ها از مترو metro استفاده می‌کنند؛ اما بریتانیایی‌ها به این سرویس حمل‌ونقل subway می‌گویند که این تفاوت در استفاده از کلمات خیلی موضوع بحث ما نیست.
گویش بریتانیایی خود دسته‌بندی‌های مختلفی دارد که مهم‌ترین و رایج‌ترین آن دو مورد:
1- گویش cockney برای طبقه کارگر در لندن
2- گویش posh برای اشراف‌زادگان و درباریان پادشاهی انگلیس
است. این تفاوت در لهجه‌های مردم یک کشور در آمریکا هم دیده شده و مثلاً مردمی که ساکن تگزاس هستند، کاملاً متفاوت از شهروندان نیویورکی صحبت می‌کنند. از این تفاوت ساکنان داخل یک کشور که بگذریم، مهم‌ترین تفاوت دو گویش آمریکایی و بریتانیایی را می‌توانیم در موارد زیر خلاصه کنیم، البته تفاوت در جزئیات به مراتب بیشتر است:
- در گویش آمریکایی r در هر جای کلمه که باشد، تلفظ می‌شود؛ اما بریتیش‌ها حرف r را در صورتی‌که ابتدای کلمه باشد تلفظ می‌کنند.
- در گویش آمریکایی وقتی حرف بعد از T صدادار باشد، این حرف T مایل به صدای “د” تلفظ می‌شود. مثلاً برای bottle حرف L را قبل T داریم و آن را بادل تلفظ می‌کنیم.
- در بریتیش زمانی که r بعد از حرف صدادار قرار بگیرد، پنهان تلفظ می‌شود. مثلاً در water یا daughter این حرف ر را نمیشنوید و چیزی مشابه واتِ می‌گویند که ر بسیار پنهانی دارد.
- تفاوت بعدی در املای بسیاری از کلمات است. در بریتیش، کلماتی که در انتها به “our” ختم می‌شوند، در انگلیسی آمریکایی به “or” منتهی می‌شوند. مثال واضح این مورد تفاوت املای color و clour در هر دو زبان است.
ویژگی‌های لهجه‌های استرالیایی و کانادایی در زبان انگلیسی
تفاوت بعدی که قرار است به آن بپردازیم بین دو گویش استرالیایی و کانادایی است. مهم‌ترین تفاوت این دو در این است که کانادایی شباهت زیادی به آمریکن دارد و لهجه استرالیایی تا حدی به بریتیش نزدیک است. مثلاً مهم‌ترین شباهت استرالیایی و بریتیش در تلفظ پنهان r در کلماتی مانند water است که ر بعد از یک مصوت آمده است. بسیاری از زبان‌شناسان با تأیید این مورد، می‌گویند انگلیسی استرالیایی به دلیل موجود مهاجران در طول تاریخ، ترکیب بریتانیایی و امریکایی شده اما رگه‌ها و ریشه‌های آن به بریتیش نزدیک‌تر است
علاوه بر این تفاوت در گویش مردم دو کشور، تفاوت دیگری که بین کانادایی و استرالیایی وجود دارد، در املای متفاوت برخی کلمات است، مثلاً استرالیایی‌ها معمولاً از حروف صدادار e و o یا پسوندهای i و e در انتهای کلمات استفاده می‌کنند که در مورد آن قاعده خاصی وجود ندارد.
جالب است که در استرالیا تفاوت لهجه بین ساکنان ایالت‌های مختلف وجود ندارد و همه ساکنان انگلیسی‌زبان هستند؛ در حالی که کانادایی‌ها کاملاً تفاوت لهجه در هر استان دارد و در دو منطقه کبک و نیوبرانزویک گویشوران فرانسوی‌زبان از انگلیسی‌زبانان بیشتر هستند.
شناخت لهجه‌های ایرلندی و اسکاتلندی در زبان انگلیسی
تفاوت جالب بعدی در لهجه های مختلف زبان انگلیسی به دو کشور کهن و قدیمی ایرلند و اسکاتلند است. همین ابتدا برای درک بهتر این دو لهجه سراغ سریال پیکی بلایندرز فصل سه و چهار بروید تا در بعضی از اپیزودها علاوه بر شنیدن گویش اصیل بریتیش، گوشتان به لهجه سخت ایرلندی و اسکاتلندی هم کمی عادت کند.
اولین تفاوت باز هم در تلفظ حرف r است. ایرلندی‌ها خودشان گویش‌های متنوعی دارند؛ اما در بیشترشان حرف r پنهان تلفظ می‌شود، در واقع افراد در هر کلمه‌ای حرف r بعد از مصوت نباید تلفظ شود، یعنی باید مصوت را طولانی‌تر نمایید و uh را به آن اضافه کنید.
تفاوت بعدی در تلفظ حرف u و a است. در ایرلندی u به‌صورت you تلفظ شده و a هم به‌صورت استاندارد باید در قسمت پشت دهان گفته شود که تلفظ آن شبیه arh می‌شود.
سومین مورد برای تلفظ حرف t است که در برخی از کلمات نوشته شده اما تلفظ نمیشود. در برخی از لهجه‌های ایرلندی t جایگزین حرف d است و برای ادای آن باید مکث کوتاه داشته باشید، مثلاً در ایرلندی battle به‌صورت ba-ill تلفظ می‌شود.
انگلیسی اسکاتلندی Scottish English گویش بسیار سخت و پیچیده‌ای است که بعد از قرن هفدهم و با ترکیب انگلیسی بریتانیایی و زبان اسکتی ایجاد شد. مهم‌ترین گویش این زبان، لهجه گلاسکویی اسکاتلندی است که بیشتر مردم هم به آن مسلط هستند.
مهم‌ترین ویژگی این گویش باز هم به تلفظ حرف r بازمی‌گردد که اسکاتیش‌ها آن را پنهان و بسیار حلقی تلفظ می‌کنند، علاوه بر این هنوز بسیاری از کلمات اسکاتیش قدیمی و کهن در انگلیسی اسکاتلندی باقی مانده و با انگلیسی اصیل جایگزین نشده است، مثلاً کلمه Bonnie برای واژه زیبا به جای beautiful یا کلمه Muckle به جای Big در معنای بزرگ، واژه Kirk به جای کلمه Church در معنای کلیسا هنوز در انگلیسی اسکاتیش رایج است.
تفاوت لهجه‌های جنوبی و شمالی در زبان انگلیسی
در آخرین قسمت از بررسی تفاوت‌های لهجه های مختلف زبان انگلیسی به انگلیسی شمالی و جنوبی میرسیم که مختص به آمریکا است و شامل ایالت‌های شمال کشور و جنوب کشور می‌شود. به انگلیسی شمالی Northern U.S. English و به انگلیسی جنوبی Southern U.S. accents می‌گویند و مهم‌ترین تفاوت این دو فقط در برخی تلفظ‌ها است وگرنه کلمات و دستور زبانشان یکی است.
انگلیسی شمالی گویش ساکنان کنکتیکت، ماساچوست غربی، نیویورک، نیوجرسی، شمال شرق پنسیلوانیا، شمال اوهایو، شمال ایندیانا، ایلینویز، شمال شرقی نبراسکا، جنوب شرقی داکوتا و برخی مناطق میشیگان است. مهم‌ترین تفاوت در گویش ساکنان این مناطق با مردم جنوبی در تلفظ /ɑ/ و /aɪ/ در برخی کلمات است. علاوه بر این بسیاری از زبان‌شناسان معتقد هستند که زبان مردم جنوبی به انگلیسی اصیل نزدیک‌تر است و مردم شمالی به دلیل زندگی در کنار مهاجران و تلفیق با نژادهای مختلف گویششان دستخورده‌تر و غیراصیل شده است.
روش‌های تمرین برای بهبود تشخیص لهجه های مختلف زبان انگلیسی
بعد از آشنایی با لهجه های مختلف زبان انگلیسی حالا نوبت تمرین است. اساس انگلیسی که در لهجه‌های مختلف تفاوت زیادی ندارد؛ یعنی دستور زبان همان است؛ ولی برخی از واژگان باهم تفاوت دارد که آن‌ها را کتاب‌های تکمیلی یا منابع رایگان آموزشی در اینترنت می‌توانید یاد بگیرید.
مرحله مهم و اصلی تلفظ درست کلمات بر اساس لهجه‌ای است که انتخاب کردید. برای این مورد باید از:
- تلفظ درست کلمه با کمک دیکشنری
- معلم خصوصی و منتور
- پادکست‌های آموزشی
کمک گرفته و مانند تمرین speaking بعد از شنیدن هر کلمه آن را با خودتان تکرار کنید تا به مرور در ذهنتان نشسته و کامل آن را فرابگیرید. حتماً پارتنر تمرینی یا منتور داشته و تمامی تمرین‌هایتان را رکورد کنید. این ضبط صدا و گوش دادن آن باعث می‌شود هم به اشکالاتتان پی برده و هم بتوانید جملات و کلمه‌هایتان را با نسخه اصلی لهجه مقایسه کرده و تلفظتان را بهتر کنید.
از منابع آموزشی یوتوب، دیکشنری آنلاین، پادکست‌ها و تدتاک‌ها هم برای تمرین speaking و بهبود تلفظ مطابق با لهجه موردنظرتان می‌توانید کمک بگیرید.
